اقتصاد ایران
علی اصغر حیدری؛ سبحان پیراهن سیاه؛ محمدعلی آغنده
چکیده
تغییرات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و تکنولوژیکی موجب توسعه سریع گردشگری بین المللی شده است و جریان های گردشگری را از کشورهای توسعه یافته به سمت کشورهای تازه صنعتی شده سوق داده است. تقاضای گردشگری بین المللی بر حسب عواملی مثل تعداد گردشگران ورودی، نرخ تبادل ارز، قیمت های گردشگری، هزینه های مسافرت و یا طول مدت اقامت پیشبینی می ...
بیشتر
تغییرات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و تکنولوژیکی موجب توسعه سریع گردشگری بین المللی شده است و جریان های گردشگری را از کشورهای توسعه یافته به سمت کشورهای تازه صنعتی شده سوق داده است. تقاضای گردشگری بین المللی بر حسب عواملی مثل تعداد گردشگران ورودی، نرخ تبادل ارز، قیمت های گردشگری، هزینه های مسافرت و یا طول مدت اقامت پیشبینی می شود. گردشگری یک صنعت رقابتی است که در آن پیشبینی تعداد گردشگران ورودی به مقصد نقش مهمی در برنامه ریزی، راه اندازی و مدیریت جاذبه های گردشگری ایفا می کند. مطالعه حاضر به بررسی عوامل تاثیرگذار برتقاضای بین المللی گردشگری در ایران با استفاده از مدل جاذبه پرداخته است. در همین راستا، اندازه و اهمیت عوامل اثرگذار بر تقاضای گردشگری ایران مورد ارزیابی قرار گرفته است. این پژوهش، از لحاظ روش، علی- تحلیلی و از نظر هدف، کاربردی بوده و روش جمع آوری اطلاعات نیز از نوع اسنادی - کتابخانه‌ای است. متغیرهای اصلی مطالعه شامل ورود گردشگر (به عنوان متغیر وابسته)، درآمد سرانه کشور بازدید کننده، فاصله جغرافیایی بین کشورها، نرخ تبادل نسبی، قیمت های نسبی، بدهی سرانه خانوار و عرضه پول بین کشورها هستند و داده‌های موردبررسی در این تحقیق برای سال‌های 1990 تا 2021 در نظر گرفته شدند. نتایج تحقیق نشان داد که متغیر درآمد سرانه کشور بازدیدکننده نسبت به میزان ورود گردشگر دارای ضریب مثبت و معنادار است. همچنین، نرخ تبادل نسبی ، درک و شناخت دیدگاه طرف مقابل به افزایش تقاضای گردشگری کمک می‌کند و فاصله جغرافیایی رابطه معکوسی با تعداد گردشگران ورودی به ایران دارد.
اقتصاد ایران
بهزاد صادق وند؛ حسن حیدری؛ مهدی نجاتی
چکیده
کشور ایران هم‌زمان با مسئله تحریم و اثر سوءِ آن در بخش‌های مختلف اقتصادی و نیز چالش‌های محیط‌زیستی متعدد مواجه است. بررسی میزان اثرگذاری تحریم‌ها بر تشدید معضلات محیط‌زیستی در ایران هدف اصلی این پژوهش بوده و برای این منظور در قالب سه سناریویِ کاهشِ ۶۰، ۶۵ و ۷۰ درصدی صادرات نفت، اثرات تحریم بر افزایش انتشار دی‌اکسیدکربن در ایران ...
بیشتر
کشور ایران هم‌زمان با مسئله تحریم و اثر سوءِ آن در بخش‌های مختلف اقتصادی و نیز چالش‌های محیط‌زیستی متعدد مواجه است. بررسی میزان اثرگذاری تحریم‌ها بر تشدید معضلات محیط‌زیستی در ایران هدف اصلی این پژوهش بوده و برای این منظور در قالب سه سناریویِ کاهشِ ۶۰، ۶۵ و ۷۰ درصدی صادرات نفت، اثرات تحریم بر افزایش انتشار دی‌اکسیدکربن در ایران بررسی شده‌است. برای این منظور از الگوی GTAP-E-Power که یک الگوی تعادل عمومی قابل‌محاسبه است به‌صورت پویا استفاده شده‌است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که کل انتشار دی‌اکسیدکربن در ایران با اعمال تحریمهای نفتی افزایش می‌یابد و با تشدید تحریم‌ها بر میزان انتشار آن افزوده می‌شود. در بررسی میزان انتشار دی‌اکسیدکربن به تفکیک بخش‌های اقتصادی مشخص شد بخش‌های تولید و توزیع برق، صنایع با فناوری پایینِ تولید، تولید برق با سوخت‌های فسیلی بارپایه و تولیدات نفتی به‌عنوان بخش‌هایی بوده‌اند که هم بیشترین افزایش را در انتشار دی‌اکسیدکربن داشته‌اند و هم بر شدت این انتشار با تشدید تحریم‌ها افزوده می‌شود؛ در مقابل بخش‌های تولید برق با صنایع تجدیدپذیر بارپایه و صنایع با فناوری بالای تولید بخش‌هایی بوده‌اند که در سه سناریو اعمال شده یا باکاهش در تولید دی‌اکسیدکربن یا با افزایش اندک نسبت به سایر بخش‌ها مواجه گردیده‌اند. باتوجه‌به نتایج به‌دست‌آمده توصیه‌های سیاستی شامل رفع تحریم‌ها به‌عنوان اولویت کلان سیاسی و اقتصادی، سرمایه‌گذاری در حوزه تولید محصولات نفتی با دسترسی به فناوری‌های نوین، تمرکز بر توسعه منابع تجدیدپذیر در تولید برق، تقویت صنایع با فناوری بالا با امکان دسترسی به فناوری‌های پیشرفته و تمرکز بر بخش‌های تاب‌آور در برابر تحریم‌ها پیشنهاد می-گردد.
اقتصاد ایران
مصطفی کاظمی نجف ابادی؛ احمد علی رضایی
چکیده
در حالی‌که فردگرایی معمولاً به‌عنوان عاملی منفی در تضعیف اخلاق اجتماعی و کاهش مشارکت در امور خیریه تلقی می‌شود، این پژوهش این فرضیه را مطرح می‌کند که فردگرایی، به‌عنوان مجموعه‌ای از ارزش‌ها و هنجارهای فرهنگی که فرد را در مرکز تصمیم‌گیری و مسئولیت‌پذیری اجتماعی قرار می‌دهد، می‌تواند نقش مثبتی در افزایش سطح بخشش ایفا کند. بر ...
بیشتر
در حالی‌که فردگرایی معمولاً به‌عنوان عاملی منفی در تضعیف اخلاق اجتماعی و کاهش مشارکت در امور خیریه تلقی می‌شود، این پژوهش این فرضیه را مطرح می‌کند که فردگرایی، به‌عنوان مجموعه‌ای از ارزش‌ها و هنجارهای فرهنگی که فرد را در مرکز تصمیم‌گیری و مسئولیت‌پذیری اجتماعی قرار می‌دهد، می‌تواند نقش مثبتی در افزایش سطح بخشش ایفا کند. بر این اساس، دو مکانیسم بررسی شده‌اند؛ مکانیسم مستقیم که فردگرایی را محرک انگیزه‌های شخصی برای کمک به دیگران معرفی می‌کند، و مکانیسم غیرمستقیم که در آن فردگرایی از طریق تقویت آزادی اقتصادی زمینه رشد فعالیت‌های خیریه را فراهم می‌سازد. به‌منظور آزمون تجربی این فرضیه، از روش خودرگرسیون برداری با وقفه‌های توزیعی ARDL و داده‌های فصلی کشور ایران طی بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۱ استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که فردگرایی تأثیر مثبت و معناداری بر سطح بخشش دارد؛ به‌گونه‌ای که با افزایش یک درصدی در سطح فردگرایی، میزان بخشش در جامعه 43/0 درصد افزایش می‌یابد. همچنین، آزادی اقتصادی نیز با ضریب 16/1 درصد، اثری مثبت و معنادار بر بخشش داشته است. یافته‌های تحقیق از هر دو مکانیسم حمایت می‌کنند و نشان می‌دهند که فردگرایی در بافت فرهنگی ایران، در صورت نهادینه‌سازی صحیح، می‌تواند به تقویت کنش‌های اخلاقی نظیر بخشش بینجامد. همچنین متغیرهای رشد اقتصادی، نابرابری درآمدی، سطح آموزش و اندازه دولت اثر مثبت، و متغیر فساد اثر منفی بر میزان بخشش در جامعه ایران داشته‌اند.
