سیده فاطمه چاوشی؛ محمود محمودزاده؛ صالح قویدل دوستکوئی
چکیده
هدف این مقاله، بررسی و شناسایی عوامل موثر بر انتشار تجارت الکترونیکی در ایران با تحلیل بین استانی است که در قالب مدل رگرسیون دادههای تلفیقی در دوره زمانی 1392 تا 1395 و در 30 استان کشور انجام شده است. نتایج نشان داد حدود 5 درصد تولید ناخالص داخلی ایران را مبادلات تجارت الکترونیکی تشکیل میدهد. مهمترین عوامل در انتشار تجارت الکترونیکی ...
بیشتر
هدف این مقاله، بررسی و شناسایی عوامل موثر بر انتشار تجارت الکترونیکی در ایران با تحلیل بین استانی است که در قالب مدل رگرسیون دادههای تلفیقی در دوره زمانی 1392 تا 1395 و در 30 استان کشور انجام شده است. نتایج نشان داد حدود 5 درصد تولید ناخالص داخلی ایران را مبادلات تجارت الکترونیکی تشکیل میدهد. مهمترین عوامل در انتشار تجارت الکترونیکی عبارتند از: کسبوکارهای الکترونیکی، ضریب نفوذ تلفن ثابت، ضریب نفوذ تلفن همراه و پهنای باند اینترنت. ضریب متغیرهای تعداد کسبوکارهای الکترونیکی، ضریب نفوذ تلفن ثابت، ضریب نفوذ تلفن همراه و ضریب نفوذ اینترنت به ترتیب برابر با 045/0، 022/0، 009/0 و 006/0 بوده و از نظر آماری معنادار هستند. همچنین نتایج نشان داد که ضریب نفوذ اینترنت به عنوان یکی از مهمترین ابزار دسترسی به اینترنت، بیشترین تاثیر را در انتشار تجارت الکترونیکی دارد؛ به این معنا که با افزایش ضریب نفوذ اینترنت در استانهای کشور، میتوان شکاف میان تجارت الکترونیکی در استانها را کاهش داد. همچنین تعداد کسبوکارهای الکترونیکی نقش محوری بر گسترش شبکه تجارت الکترونیکی در ایران دارد. در این میان ضریب نفوذ تلفن همراه و تلفن ثابت نیز از پیشرانهای تجارت الکترونیکی در ایران محسوب میشوند.
محمود محمودزاده؛ صالح قویدل؛ سیده فاظمه چاوشی
چکیده
هدف این مقاله برآورد اثر تجارت الکترونیکی بر تولید ناخالص داخلی و اشتغال با استفاده از دادههای استانی در قالب مدل رگرسیون دادههای تلفییقی با دو روش اثرات ثابت و تصادفی است. برای این منظور از آمار سالهای ۱۳۹۲ تا 1۳۹۴ استفاده شده است. شواهد نشان میدهد در ایران 14 میلیون خریدار آنلاین و 17 هزار فروشگاه اینترنتی وجود دارد که ...
بیشتر
هدف این مقاله برآورد اثر تجارت الکترونیکی بر تولید ناخالص داخلی و اشتغال با استفاده از دادههای استانی در قالب مدل رگرسیون دادههای تلفییقی با دو روش اثرات ثابت و تصادفی است. برای این منظور از آمار سالهای ۱۳۹۲ تا 1۳۹۴ استفاده شده است. شواهد نشان میدهد در ایران 14 میلیون خریدار آنلاین و 17 هزار فروشگاه اینترنتی وجود دارد که نتیجه آن مبادله 2/4 درصد GDP و 11 درصد خردهفروشی به صورت الکترونیکی است. نتایج نشان میدهد تجارت الکترونیکی با تاکید بر B2C بهرهوری را افزایش داده است.کشش بهرهوری نسبت به تجارت الکترونیکی 006/0 تا 0108/0 برآورد میشود. به عبارت دیگر، یک درصد افزایش سهم تجارت الکترونیکی از تولید ناخالص داخلی، باعث افزایش 006/0 تا 0108/0 درصد تولید ناخالص داخلی سرانه هر استان میشود. تاثیر تجارت الکترونیکی بر اشتغال منفی، اما از نظر آماری غیرمعنادار است. با توجه به اثر مثبت تجارت الکترونیکی بر تولید سرانه و بیتاثیری آن بر نرخ بیکاری، چنین برداشت میشود که تجارت الکترونیکی بهبود بهرهوری نیروی کار را در پی داشته است.
