حسین راغفر؛ حمید کردبچه؛ مرضیه پاک نیت
دوره 12، شماره 45 ، تیر 1391، ، صفحه 143-171
چکیده
به فرآیندهای خودتقویت کننده‌ای که به تداوم فقر منجر می‌شوند، تله‌های فقر[1] می‌گویند. در متون تحقیقی توسعه اقتصادی، وجود تله‌های فقر در یک کشور از طریق روش‌های مختلفی قابل آزمون است. از جمله این روشها، مدل سرریزهای مثبت است که براساس آن، با تخمین تابع تولید کل وجود تعادل‌های چندگانه و سپس، تله‌های فقر مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. ...
بیشتر
به فرآیندهای خودتقویت کننده‌ای که به تداوم فقر منجر می‌شوند، تله‌های فقر[1] می‌گویند. در متون تحقیقی توسعه اقتصادی، وجود تله‌های فقر در یک کشور از طریق روش‌های مختلفی قابل آزمون است. از جمله این روشها، مدل سرریزهای مثبت است که براساس آن، با تخمین تابع تولید کل وجود تعادل‌های چندگانه و سپس، تله‌های فقر مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. وجود بازدهیهای فزاینده در بخش صنعت به دلیل عدم استفاده از ظرفیتهای کامل تولید، نشانه وجود تله‌های فقر است. این تحقیق به تخمین تابع تولید با دو معیار سرانه کارگر و سرانه جمعیتی برای یک مجموعه از دادههای ترکیبی 20 کشور، از جمله ایران میپردازد.
نتایج پژوهش حاکی از آن است که ایران در دوره مورد بررسی توانسته است به لطف سرمایههای طبیعی رشد قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی داشته باشد که این امر به گریز از تله‌های فقر منجر شده است. آنچه در مورد کشورهای درحال توسعه و از جمله ایران مشاهده میشود، وجود ظرفیتهای خالی در تولید بوده، که نشانهای از تله‌های فقر است. براساس این، اگر کشورها از تمام ظرفیتهای موجود در تولید بهره بگیرند، میتوانند به طور قابل ملاحظهای از شکل گیری تله‌های فقر ممانعت کنند.
[1] - Poverty Traps
