نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 وزارت نیرو- شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور

2 عضو هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان

چکیده

شرکت‌های آب و فاضلاب (آبفا) تأمین کننده یکی از مهمترین خدمات لازم برای تأمین رفاه و بهداشت جامعه هستند. در ایران قبلا فعالیت این شرکتها در مناطق شهری و روستایی به طور مجزا تعریف شده بود و در هر استان شرکت آبفا روستایی به نواحی روستایی و شرکت آبفا شهری به مناطق شهری خدمات ارائه می‌کرد. در سال 1398 به موجب قانون، شرکتهای آبفا روستایی به شرکتهای آبفا شهری ملحق و شرکتهای آبفای یکپارچه استانی تشکیل شد. در نتیجه، ساختار این صنعت از نظر تشکیلاتی و مقیاس فعالیت دچار تغییر گردید. به منظور بررسی اثرات این تغییر، در این پژوهش وضعیت کارایی شرکت‌های آب و فاضلاب شهری در قبل و بعد از یکپارچه سازی مقایسه گردیده است. با استفاده از روش ناپارامتریک تعیین کارایی بنگاه به صورت تحلیل فراگیر داده‌ها (DEA)، مدل با بازدهی متغیر به مقیاس (VRS) تعریف شد و از میان انبوه متغیرهای موجود، 2 عامل "نیروی کار" و "میزان دارایی‌ها"ی شرکت به عنوان داده، و 2 مورد "تعداد انشعابات آب" و "تعداد انشعابات فاضلاب" به عنوان ستاده در نظر گرفته شدند. با این ترتیب کارایی شرکتهای آب و فاضلاب کل کشور شامل 31 استان و 3 شرکت مستقل در قبل و بعد از یکپارچگی بررسی شد. نتایج نشان داد میانگین کارایی شرکتها بعد از یکپارچگی نسبت به قبل از آن بهبود یافته و میزان کارایی صنعت آب و فاضلاب بالا رفته است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات