نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دکترای مدیریت قراردادهای بین المللی نفت و گاز دانشگاه امام صادق(ع)
2 دانشیار دانشکده معارف اسلامی و اقتصاد دانشگاه امام صادق(ع)
3 دانشجوی دکتری اقتصاد دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران
چکیده
تاریخچه قراردادهای نفتی در قرن اخیر حکایت از آن دارد که قراردادهای نفتی در واقع چهرهای از معارضه منافع شرکتهای نفتی خارجی با منافع ملی دولتهای صاحب مخزن است. در تعارض مطرح شده، این سوال مهم در برابر دولتهای میزبان وجود داشته و دارد که کدامیک از قراردادهای بالادستی متعارف و موجود را باید انتخاب کنند تا منافع بیشتری کسب شود. برای پاسخ به این سوال تحقیق از نظریه نمایندگی استفاده شده است. در مدل طراحی شده تابع منفعت هرکدام از طرفین در هرکدام از قراردادهای بالادستی بیان شده، شناسایی و مدلسازی شدهاند. همچین شروط عقلانیت و انگیزه نیز در این مدل به عنوان قید مشارکت مورد تحلیل قرار گرفتهاند. نتایج حاصل از مدل پیشنهادی با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک حاکی از آن است که قرارداد مشارکت در تولید در مقایسه با دو قرارداد امتیازی و خرید خدمت در مختصات میدان مفروض کمترین هزینه نمایندگی را داشته و میتواند به عنوان الگوی منتخب، بیشترین منفعت را برای دولت صاحب مخزن در پی داشته باشد.
کلیدواژهها
Policy Series.
2709-3718.