Document Type : Research Paper

Authors

Assistant Professor, Sayyed Jamaleddin Asadabadi University, Asadabad, Iran

Abstract

In economic growth and development literature, the role of human capital and its development is always considered with great importance. One of the most important types of education in human capital creation is primary (elementary and secondary) education, which is invested by public sector and since primary education has comprehensive role for society, it is also referred to as general education. Therefore, the role and contribution of public education on GDP and economic growth is one of the fundamental questions for economists in the field of education. There are always many questions about general education. For example, given the budgetary constraints, how much investment should be made in the field of public education? What is the impact of investment and budget allocation to this sector on economic growth? Does spending in public education has led to development of human capital? Do the educational conditions i.e. economies of scale in education and society conditions i.e. risk-taking of individuals affect the impact of general education on human development? These questions are addressed in this paper, with the focus on the effects of different risk-taking scenarios and economies of scale in education on human capital development and economic growth. In this research, we have further developed Teles and Andrade (2008) model to examines the contribution of government public expenditure on primary and secondary education (Ministry of Education) on economic growth in Iran based on various risk-taking and economies of scale in educational scenarios for year 2016. Based on our results, the average contribution of general education on economic growth was 1.141 percentage points with different exact values in different risk-aversion scenarios. But with decreasing risk aversion, primary education contribution on economic growth will increase. In different situations, the effect of general education on economic growth has always been positive but when there is a decreeing return on human capital in national production, there is a negative contribution for risky people. A 1.141 percentage point of primary education contribution to economic growth indicate that 13.7 percent of economic growth in year 2016 (3.8 percent) was the result of investing in primary (elementary and secondary) education.

Keywords

بانک مرکزی ج.ا. ایران (1396)، گزارش نرخ سود تسهیلات، مصوبه شورای پول اعتبار، مصوبه جلسه 1220 مورخ 8/4/1395.
جلال‌آبادی، اسدالله و جاوید بهرامی (1389)، «عوامل تعیین‌کننده رشد اقتصادی در گروه کشورهای مختلف (رویکردی نو به عوامل تعیین کننده رشد اقتصادی) »، فصلنامه اقتصاد مقداری، 7 (1)، 51-23.
جلودار ممقانی، محمد، عبدالساده نیسی، مهدی گلدانی و سعید رحیمیان (1395)، «محاسبه و تحلیل اعتباری بخش‌های اقتصادی (صنعت، کشاورزی، خدمات و مسکن) »، پژوهشنامه اقتصادی، 16 (3)، 103-135.
سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور (1395 و 1396)، قانون بودجه سال 1395 و 1396.
سعیدی، علی و منیژه رامشه (1389)، «عوامل تعیین‌کننده ریسک سیستماتیک سهام در بورس اوراق بهادار تهران»، مجله پژوهش‌های حسابداری مالی، 3 (1)، 125-142.
شاه‌محمدی، نیره (1392)، «مقایسه تقویم تحصیلی و زمان آموزش ایران با سایر کشورها»، مجله رشد و آموزش متوسطه، 2، 18-22.
شریف‌کریمی، محمد، قدرت‌الله امام‌وردی و نیشتمان (1392)، «ارزیابی و شناسایی مناسب ترین گزینه سرمایه گذاری دارایی و مالی در ایران (در بازه زمانی 1389- 1380)»، فصلنامه اقتصاد مالی، 7 (25)، 177-207.
صادقی، محسن،ابوذر سروش و محمد جواد فرهانیان (1389)، «بررسی معیارهای نوسان‌پذیری، ریسک مطلوب و ریسک نامطلوب در مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای: شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران»، تحقیقات مالی، 12 (29)، 59-78.
علمی، زهرا و جمشیدنژاد، امیر (1386)، «اثر آموزش بر رشد اقتصادی ایران در سال‌های 1350-1382»، پژوهشنامه علوم انسانی و اجتماعی، 7 (26)، 135-154.
فرشاد‌فر، زهرا، ناصر الهی و مهدی مرادپور (1392)، «مطالعه رابطه میان آموزش به‌عنوان شاخصی از سرمایه انسانی و رشد اقتصاد ایران:رویکرد استانی»، فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، 20 (3)، 27-43.
متوسلی، محمود و محمدرضا آهنچیان (1381)، اقتصاد آموزش و پرورش، تهران، انتشارات سمت، چاپ اول.
مهربانی، وحید (1395)، «اثر آموزش عالی بر بهره‌وری صنایع ایران:مقایسه دو نظریه سرمایه انسانی و فیلتر»، پژوهشنامه اقتصادی، 16 (3)، 137-158.
میرزایی، حجت‌الله و علی‌اصغر بانوئی (1394)، «بررسی تاثیر دانش بر رشد اقتصادی استان‌های ایران»، پژوهشنامه اقتصادی، 15 (3)، 84-110.
نادری، ابوالقاسم (1393)، «آموزش و رشد اقتصادی در ایران: یک ارزیابی بنیادی از مسائل و چالش‌های نظری و روش‌شناسی»، فصلنامه برنامه ریزی و بودجه، 19 (3)، 93-129.
هوشمند، محمود، محمد علی شعبانی و اعظم ذبیحی (1387)، «نقش سرمایه ‌انسانی در رشد اقتصادی ایران با استفاده از الگوی خودبازگشت با وقفه توزیعی»، فصلنامه اقتصاد مقداری، 5 (2)، 63-83.
هوشمند، محمود، حسین حسن‌نژاد و اعظم قزلباش (1392)، «سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش و تاثیر آن بر رشد اقتصادی کشورهای در حال توسعه برگزیده»، فصلنامه انجمن آموزش عالی ایران، 6 (1)، 85-106.
Abiodun, L. and Wahab, T. I. (2011), “Education and Economic Growth: The Nigerian Experience”, Journal of Emerging Trends in Economics and Management Sciences, 2(3), 225-231.
Agenor, P. R. (2011), “Schooling and Public Capital in a Model of Endogenous Growth”, Economica, 78, 108–132.
Becker, G. S. (1976), Human Capital. New York: National Bureau of Economic Research.
Benhabib, j. and Spiegel, M. (1994), “The Role of Human Capital in Economic Development: Evidence From Aggregate Cross-Country Data”, Journal of Monetary Economics, 34,143-173.
Chakraborty, B. (2005), “Human Capital, Education Policy and Economic Growth”, Productivity, 46 (1), 13-20.
Dahlin, B. G. (2005), “The Impact of Education on Economic Growth: Theory, Findings and Policy Implications”, Working Paper, Duke University.
Hanushek, E.A. (2016), “Will More Higher Education Improve Economic Growth? “ Oxford Review of Economic Policy, 32(4), 538-552.
Hanushek, E.A., Schwerdt, G., Woessmann, L, and Zhang, L. (2017), “General Education, Vocational Education, and Labor-Market Outcomes over The Life-Cycle”, Journal of Human Resources, 52 (1), 48-87.
Holmes, C. (2013), “Has the Expansion of Higher Education Led to Greater Economic Growth?”, National Institute Economic Review, 224(1), 29–47.
Jones, C. I. (1995), “RD Based Models of Economic Growth”, Journal of Political Economy, 103 (4), 759-784.
Lucas, R. E. (1988), “On the Mechanics of Economic Development”, Journal of Monetary Economic, 22(1), 3-42.
Mankiw, N.G., Romer, D. and Weil, D.N. (1992), “A Contribution to the Empirics of Economic Growth”, The Quarterly Journal of Economics, 107(2), 407-437.
McMahon, W.W. (2018), “The Total Return to Higher Education: Is There Underinvestment for Economic Growth and Development?”, The Quarterly Review of Economics and Finance, In Press, Corrected Proof.
Mekdad, Y., Dahmani, A. and Louaj, M. (2014), “Public spending on education and Economic Growth in Algeria: Causality Test”, International Journal of Business and Management, 2(3), 55-70.
Ogunleye, O. O., Owolabi, O. A., Sanyaolu, O. A. and Lawal, O. O. (2017), “Human Capital Development And Economic Growth In Nigeria (1981 - 2015) “, Journal of Business Management, 3 (8), 17-30
Rebelo, S. (1991), “Long-run policy Analysis and long-run growth”, Journal of Political Economy,99(3), 500-521.
Romer, P. M. (1990), “Endogenous Technological Change”, Journal of Political Economy, 98 (5), 71-101.
Schultz, T. W. (1961), “Investment in Human Capital”, American Economic Review, 51, 1-17.
Solow, R. (1956), “A Contribution to the Theory of Economic Growth”, The Quarterly Journal of Economics, 70(1), 65-85.
Su, X. (2004), “The Allocation of Public Funds in a Hierarchical Educational System”, Journal of Economic Dynamics Control, 28 (12), 2485-2510.
Teles, V. K. and Andrade, J. (2008), “Public Investment in Basic Education and Economic Growth”, Journal of Economic Studies, 35 (4), 354-364.