علی اصغر سالم؛ لیلا جباری؛ زهرا بیات
چکیده
هدف اصلی این مطالعه تحلیل اثر زیرساختهای حمل و نقل آن بر کارایی انرژی صنعت در استانهای ایران است. رشد سریع صنایع در جهان طی چند سال اخیر منجر به افزایش مصرف انرژی و انتشار کربن دیاکسید شده است. کارایی انرژی مفهوم مهمی در اقتصاد است که طبق گفته محققان این حوزه، زمینهساز رشد اقتصادی، امنیت انرژی، کاهش گازهای گلخانهای و پایداری ...
بیشتر
هدف اصلی این مطالعه تحلیل اثر زیرساختهای حمل و نقل آن بر کارایی انرژی صنعت در استانهای ایران است. رشد سریع صنایع در جهان طی چند سال اخیر منجر به افزایش مصرف انرژی و انتشار کربن دیاکسید شده است. کارایی انرژی مفهوم مهمی در اقتصاد است که طبق گفته محققان این حوزه، زمینهساز رشد اقتصادی، امنیت انرژی، کاهش گازهای گلخانهای و پایداری انرژی است و عوامل مختلفی بر آن اثر میگذارند. یکی از عوامل موثر بر کارایی انرژی زیرساختهای حمل و نقل است که بهعنوان سرمایه اصلی توسعه اجتماعی، میتواند از طریق مکانیسمهای گوناگونی مانند بر کارایی انرژی اثر بگذارد. این زیرساختها میتوانند از کانالهای اقتصاد مقیاس، اثر سرریز فناوری و سایر عوامل خارجی و اثر رقابت میان بنگاههای تولیدی بر کارایی انرژی اثرات متفاوتی داشته باشند. این مطالعه مبتنی بر دادههای سالیانه 1397-1398 و با استفاده از مدل پنل آستانه نشان داد که زیرساختهای حمل و نقل اثر غیرخطی بر کارایی انرژی دارد؛ به طوری که هنگامی که لگاریتم تولید ناخالص داخلی حقیقی بالاتر از آستانه دوم (66/15) باشد، زیرساختهای حمل و نقل کارایی انرژی را بهصورت معناداری ارتقا میدهند و هنگامی که لگاریتم تولید ناخالص داخلی کمتر از آستانه اول (64/14) باشد، گسترش این نوع زیرساختها، کارایی انرژی صنعت را کاهش میدهد و میان دو آستانه زیرساختهای حمل و نقل اثری بر کارایی انرژی صنعت ندارد. علاوه بر این، پیشرفت تکنولوژی و قیمت انرژی نیز اثر مثبت و معناداری بر کارایی انرژی صنعت دارد.