وحید دهباشی؛ هادی اسماعیل پورمقدم؛ زهرا اربابی
چکیده
در دورههای اخیر به منظور حل مشکلات اقتصادی جوامع در سطح کلان، بهبود فضای کسب و کار مورد توجه قرار گرفته است. فضای کسب و کار شامل عوامل خارج از کنترل بنگاهها است که بر عملکرد بنگاههای اقتصادی تاثیرگذار است. این مفهوم در دهههای اخیر مورد توجه کشورها و نهادهای بینالمللی قرار گرفته به طوری که بخشی از اهداف و سیاستگذاریهای کلان ...
بیشتر
در دورههای اخیر به منظور حل مشکلات اقتصادی جوامع در سطح کلان، بهبود فضای کسب و کار مورد توجه قرار گرفته است. فضای کسب و کار شامل عوامل خارج از کنترل بنگاهها است که بر عملکرد بنگاههای اقتصادی تاثیرگذار است. این مفهوم در دهههای اخیر مورد توجه کشورها و نهادهای بینالمللی قرار گرفته به طوری که بخشی از اهداف و سیاستگذاریهای کلان کشورها به بهبود فضای کسب و کار اختصاص یافته است. از این رو، این مطالعه به بررسی اثر بیثباتی برخی شاخصهای کلان اقتصادی بر تعداد شرکتهای فعال در فضای کسب و کار ایران میپردازد. نتایج در چارچوب روش همجمعی و مدل خودرگرسیون برداری نشان میدهد که کیفیت محیط اقتصادی، فیزیکی و انسانی بر تعداد شرکتهای فعال در فضای کسب و کار ایران اثر میگذارد. به بیان دیگر در بلندمدت، افزایش بیثباتی در شاخصهای کلان اقتصادی به عنوان نماگر کیفیت محیط اقتصادی، موجب کاهش تعداد شرکتهای فعال میشود. همچنین شاخصهای توسعه انسانی و سرمایه فیزیکی به عنوان نماگرهای کیفیت محیط انسانی و فیزیکی، تاثیر معنادار و مثبتی بر افزایش تعداد شرکتها دارند. بنابراین در جهت گسترش شرکتهای فعال در فضای کسب و کار، ضروری است دولت با اتخاذ برنامهریزیهای دقیق برای افزایش کیفیت محیط مؤثر بر آن به ویژه ثبات اقتصاد و اجرای متعهدانه آن گام بردارد.