محمد جلودار ممقانی؛ عبدالساده نیسی؛ مهدی گلدانی؛ سعید رحیمیان
چکیده
دهه اخیر برای بخش بانکی و غیرحقیقی اقتصاد ایران، بیشک دههای کم تکرار و مملو از رشد بوده است. شاخص بورس هر از چند گاهی رکورد میشکست، موسسات اعتباری یکی پس از دیگری تاسیس میشد و بانکهای مختلف در بالا بردن سود سپردهها رقابت میکردند. این مطلب را بگذارید در کنار حباب بیسابقه مسکن سال 1385 و 1386 تا دریابیم که بخشهای حقیقی ...
بیشتر
دهه اخیر برای بخش بانکی و غیرحقیقی اقتصاد ایران، بیشک دههای کم تکرار و مملو از رشد بوده است. شاخص بورس هر از چند گاهی رکورد میشکست، موسسات اعتباری یکی پس از دیگری تاسیس میشد و بانکهای مختلف در بالا بردن سود سپردهها رقابت میکردند. این مطلب را بگذارید در کنار حباب بیسابقه مسکن سال 1385 و 1386 تا دریابیم که بخشهای حقیقی اقتصاد، به ویژه صنعت و کشاورزی در چه شرایطی به سر میبردند. تعریف ما از توسعه هر چه باشد و شاخص اندازهگیری آن را به هر نحو که تعیین کنیم، این واقعیت را نمیتوان انکار کرد که توسعه قابل اتکا، توسعهای است که متوازن بوده و بتواند همه بخشهای اقتصاد را همگون و متناسب با هم رشد دهد. یکی از پارامترهای مهم در بررسی وضعیت این بخشها، میزان رتبه یا درجه اعتباری است که هرکدام از بخشها توانستهاند بر مبنای عملکرد خود در سیستم بانکی و مالی خود ایجاد کنند. بنابراین سنجش ریسک اعتباری این بخشها میتواند دید و شهود بسیار خوبی از عملکرد آنها برای سیاستگذاران هر بخش و اقتصاددانان درگیر با موضوع ایجاد کند. در این مقاله بنا داریم با در نظر گرفتن شرکتهای بورسی و فرابورسی از سال 1384 تا 1393 و بهصورت فصلی، ابتدا ریسک اعتباری بخشهای مختلف اقتصاد: «صنعت»، «کشاورزی» و «خدمات و مسکن» را به دست آوریم، سپس به بررسی و تحلیل آن بپردازیم. از نتایج این مطالعه میتوان به نوسان بالا و رو به افول ریسک اعتباری بخشصنعت، نوسان بالا و رو به رشد بخش خدمات و مسکن و نوسان پایین، اما با متوسط بسیار بالا و روند کاهنده بخش کشاورزی اشاره کرد.
