علیرضا شکیبایی؛ زهرا کمالالدینی؛ فاطمه طالقانی؛ محمدرضا احمدینژاد
دوره 15، شماره 57 ، تیر 1394، ، صفحه 109-140
چکیده
نابرابریهای منطقهای همواره یکی از دغدغههای برنامهریزان دولتی بوده و برنامهریزان درصدد شناخت این نابرابریها و ارائه سیاستهای ویژه برای کاهش آن بودهاند. انگیزه کار در این زمینه منجر به توسعه روشها و شاخصهای مختلف ارزیابی نابرابریهای منطقهای شده است. از جمله این روشها، بررسی همگرایی نوع بتا برای توزیع درآمد ...
بیشتر
نابرابریهای منطقهای همواره یکی از دغدغههای برنامهریزان دولتی بوده و برنامهریزان درصدد شناخت این نابرابریها و ارائه سیاستهای ویژه برای کاهش آن بودهاند. انگیزه کار در این زمینه منجر به توسعه روشها و شاخصهای مختلف ارزیابی نابرابریهای منطقهای شده است. از جمله این روشها، بررسی همگرایی نوع بتا برای توزیع درآمد است. روند شهرنشینی نه تنها در ایران بلکه در هیچ کشوری نمیتواند جدای از مسائل اقتصادی بررسی شود و انتظار میرود با رشد شهر، مسائل اقتصادی از جمله درآمد خانوارها در آن شهر تحت تأثیر قرار گیرد. یکی از عوامل مؤثر بر توزیع درآمد، شهرنشینی است از این رو در مقاله حاضر تأثیر شهرنشینی بر سرعت همگرایی توزیع درآمد شهری و روستایی در 25 استان منتخب ایران در دوره زمانی 1390-1380 با استفاده از مدل اقتصاد سنجی فضایی عمومی و روش حداقل مربعات معمولی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشاندهنده وجود همگرایی توزیع درآمد بین استانهای مورد بررسی در این دوره زمانی است. همچنین در این دوره با افزایش شهرنشینی سرعت همگرایی مشروط برای کاهش فاصله بین وضعیت توزیع درآمد جاری شهری و روستایی و حالت پایای آن نسبت به سرعت همگرایی مطلق افزایش مییابد.
