سید بابک ابراهیمی؛ مسعود باباخانی؛ سمیرا متقی؛ آرمین جبارزاده
دوره 11، شماره 40 ، فروردین 1390، ، صفحه 241-271
چکیده
آحاد جامعه اقتصادی در زندگی روزمره در حال تصمیمگیری برای افزایش مطلوبیت انتظاری خود در سطح معینی از ریسک هستند. به عنوان بخشی از فرآیندهای تصمیمگیری، فرد تصمیمگیرنده مایل است تا ثروت خود را بهگونهای تخصیص دهد که حداکثر بازگشت انتظاری به سبد داراییهای او تعلق بگیرد. لذا این سوال همواره مطرح بوده است که سبد بهینه داراییهای ...
بیشتر
آحاد جامعه اقتصادی در زندگی روزمره در حال تصمیمگیری برای افزایش مطلوبیت انتظاری خود در سطح معینی از ریسک هستند. به عنوان بخشی از فرآیندهای تصمیمگیری، فرد تصمیمگیرنده مایل است تا ثروت خود را بهگونهای تخصیص دهد که حداکثر بازگشت انتظاری به سبد داراییهای او تعلق بگیرد. لذا این سوال همواره مطرح بوده است که سبد بهینه داراییهای یک فرد چگونه شکل میگیرد تا مطلوبیت انتظاری وی در سطح ریسک موردنظر در بالاترین مقدار ممکن قرار گیرد. پاسخ به این سوال برای تحلیلگران مالی از جنبه سرمایهگذاری و حضور در بازارهای مالی و برای اقتصاددان از جنبه تحلیل بازار داراییها و بررسی اثرات آن بر اقتصاد مورد توجه بوده است.اقتصادانان و ریاضیدانان مالی برای مدلسازی تصمیمگیری در مورد انتخاب سبد بهینه، از یک سو متغیرهای موثر در فرآیند تصمیمگیری افراد و از سوی دیگر، چگونگی واردکردن عدم قطعیت موجود در دنیای واقعی را مورد توجه قرار دادهاند. در مدل معرفیشده در این مقاله، فرد تصمیمگیرنده با دو دارایی ریسکی و بدون ریسک مواجه است، به طوری که بازده این دو دارایی متفاوت بوده و تابع مطلوبیت انتظاری فرد متغیری از ثروت (شامل ثروت اولیه و بازده سبد دارایی) میباشد. تطبیق نتایجی که از مدلسازی مالی به دست میآید با تئوریهای تصمیمگیری در شرایط عدم اطمینان موجود در ادبیات اقتصاد خرد نشاندهنده تاثیر سه عامل ضریب ریسکگریزی، بازدهی نسبی داراییها و نوسان قیمت دارایی ریسکی در انتخاب سبد مالی بهینه توسط فرد میباشد.