محمود متوسلی؛ علی رستمیان
چکیده
مساله ذهنیت و نسبت تعاملی آن با زمینه اجتماعی و نهادی از جمله مسایلی است که به تازگی در رهیافت‌های نوین در حوزه تبیین کنش انسانی در نظریه‌های اجتماعی و اقتصادی مورد توجه قرار گرفته است. کاستی‌های برآمده از فردگرایی روش‌شناختی خام که پدیده‌های اجتماعی را فارغ از تعامل‌ها و روابط میان‌فردی تبیین می‌کنند، ضرورت به میان آوردن ...
بیشتر
مساله ذهنیت و نسبت تعاملی آن با زمینه اجتماعی و نهادی از جمله مسایلی است که به تازگی در رهیافت‌های نوین در حوزه تبیین کنش انسانی در نظریه‌های اجتماعی و اقتصادی مورد توجه قرار گرفته است. کاستی‌های برآمده از فردگرایی روش‌شناختی خام که پدیده‌های اجتماعی را فارغ از تعامل‌ها و روابط میان‌فردی تبیین می‌کنند، ضرورت به میان آوردن رویکردهای تفسیرگرا در تحلیل این پدیدهها را بیش از پیش آشکار ساخته است. این مقاله میکوشد تا با واکاوی ذهنی‌گرایی و ارتباط هستیشناختی گریزناپذیر آن با زمینه اجتماعی، راه را برای درک بهتر مفهوم میانذهنیت فراهم سازد. در این راه، ضمن کاوش در مضامین نظری مستتر در مواضع معرفتشناسانه برخی از بزرگترین متفکران مکتب اتریشی علم اقتصاد، کنش خلاق کارآفرین -به مثابه یکی از پیشرانهای اصلی توسعه- را در چارچوب مفهومی تفسیرگرا و نهادگرایانه بازتعریف میشود و ضمن نقد اجمالی رویکردهای مسلط در این حوزه، میانذهنیت به عنوان یکی از مولفههای تبیینگر آن معرفی میشود.
