هاشم نیکومرام؛ رویا دارابی
دوره 7، شماره 25 ، تیر 1386، ، صفحه 279-316
چکیده
در این مقاله الگویی برای ارزیابی ارزش حقوق صاحبان سهام ارائه می‌شود که رشد عایدات مورد انتظار را به ارزش شرکت مربوط می‌کند. در این مدل علاوه بر رشد، اقلام غیرمکرر به‌عنوان تعدیلی برای عایدات است. این پژوهش نشان می‌دهد که تابع ارزیابی از سه بخش تشکیل شده‌است: 1. الگوی عایدات مستمر مانند عایدات سرمایه‌گذاری شده که برای اقلام غیرمکرر ...
بیشتر
در این مقاله الگویی برای ارزیابی ارزش حقوق صاحبان سهام ارائه می‌شود که رشد عایدات مورد انتظار را به ارزش شرکت مربوط می‌کند. در این مدل علاوه بر رشد، اقلام غیرمکرر به‌عنوان تعدیلی برای عایدات است. این پژوهش نشان می‌دهد که تابع ارزیابی از سه بخش تشکیل شده‌است: 1. الگوی عایدات مستمر مانند عایدات سرمایه‌گذاری شده که برای اقلام غیرمکرر تعدیل شده‌است؛ 2. اقلام غیرمکرر جاری و 3. یک ضریب افزایش برای رشد کوتاه‌مدت و رشد بلندمدت که عایدات غیرعادی مورد انتظار دوره بعد را می‌افزاید. این مدل همچنین اشاره دارد به اینکه حسابداری محافظه‌کارانه عمل می‌کند و بیانگر این است که رشد و حسابداری محافظه‌کارانه، دو روی یک سکه هستند. این پژوهش نشان می‌دهد که سود نقدی و اقلام غیرمکرر اطلاعات نامربوط برای مقاصد پیش‌بینی و ارزیابی هستند البته به جز تأثیری که بر ارزش دفتری می‌گذارند. عایدات مستمر، عایدات مورد انتظار، عایدات غیرعادی مورد انتظار،رشد کوتاه مدت و بلند مدت عایدات، رشد بلند مدت و کوتاه مدت عایدات غیر عادی، سودنقدی موردانتظار و هزینه سرمایه به عنوان متغیرهای این پژوهش انتخاب شده اند. روش پژوهش حاضر تجربی و از نوع آزمون مدل است و نظریه پردازی به روش استقرایی انجام شده است. نتیجه حاصل از این پژوهش این است که بین ارزش محاسبه شده شرکت براساس هر سه مدل و ارزش بازار شرکت اختلاف معنا داری وجود ندارد.
